RACHEL CORRİ


KAHRAMAN KADIN RACHEL CORRİ
İnsan hayatta kalmak için neler vermez ki… Bütün servetini, şerefini, şanını ve daha birçok varlığını…Öyle ya, kolay değildir ölümle yüzleşmek.Öteki tarafın bilinmezliğinden doğan ürkütücü koynuna girmek her babayiğidin harcı değildir.Fedakarlık ender bulunan bir melekedir. Öyle ki diğerkamlık insanı birçok mertebeye ulaştırabilir.Altın hatta yakut gibidir. Az bulunur, kendisine paha biçilemez. Afrika’da açlıktan ölenlere rağmen dünyadaki obez sayısına bakmanız, anlatmak istediklerimi anlamanızı sağlar.
Hey gidi deli yürekli kadın! Senin ırkın da dinin de ne olursa olsun. Sen sadece o cesur yüreğinle bizi kendine hayran bıraktın ki senin gibiler kuyruklu yıldızdır.Gençliğini, ideallerini, delişmen ruhunu, dünyayı kurtarmaya adanmış o güzel bedenini pis bir İsrail buldozeri çiğnemez zannetmiştin değil mi? Keşke insanlar senin hayal ettiğin gibi olsaydı.
Sevgili Rachel, ben ki haritada arasan bulamayacağın küçük bir Anadolu kasabasının çocuğu olmama rağmen hep senin için Rabbime dua ediyorum. Ey Allah’ım, diyorum. Nice Müslüman görünen insanlar var, başkalarını ezen, başkalarını hor gören. Oysa senin kullarından biri olan Rachel başkalarını ezmeyi değil, kendisi ezilmeyi seçti. Onu cennetinle ödüllendir Allah’ım çünkü o birçok müslümandan daha samimi, daha cesur, diyorum.
Hepimiz öleceğiz sevgili Rachel ama senin gibi dünyanın dört yanında anılmak hepimize nasip olmayacak. Bilirsin, kahraman olmak zordur, büyük fedakarlık ister.Oldu da can verirken buldozerin altında ezilen beyninden ‘Fikirlerim de ölüyor mu?’ diye düşündüysen, sakın korkma. Bak işte, senden çok uzaklarda küçük bir adamın dilinde de kaleminde de sen varsın.Buldozeri sürenin adını kimse bilmiyor ama seni herkes tanıyor.Bir kez daha mazlum kazandı gördün mü?
Böyle çılgın insanlara hep hayran kalmışımdır. Karavanıyla dünyayı dolaşan ihtiyarlara, bisikletle dünyayı gezenlere,elinde bir haritayla ülkeler aşanlara… Onlar özel insanlardır. Onlar kıymetli ve farklıdırlar. Biz ev-araba kredisi ödemekle meşgul bir hayat sürer o şekilde de ölürüz. Memur gibi yaşar ve öyle ölürüz.Dünyaya yabancı kalmışızdır. En sosyal faaliyetimiz kahvede kağıt oynamaktır,televizyon başında uyuşmak, büyük takımların şaklabanlığını yapmak, habire maç konuşmak… Oysa sen Rachel. Binlerce kilometre ötedeki insanların dertleriyle dertlenip, birçok yiğitten daha yiğit davrandın.Ne muhteşem bir insansın!
Ezildiğin yerler yine İsrail işgali altında. Sahilde oynayan çocukları vuruyor yine o katil. Evleri yıkıp, ocakları söndürüyor. Ölümün zalime bir şey öğretemedi ama bize çok şey öğretti.Kahramanlığın, cesaretin, insanlığa ders vermenin dinle değil, ırkla değil yürekle olduğunu öğretti.Şimdi dünyanın bağrında yatarken sen, dünyanın üstünde yaşayacak daima adın.
Ruhun şad olsun, yürekli kadın!


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BAŞIMA NELER GELDİ

  Kıymetli Okurlarım, siz de olmasanız derdimi yanacağım kimse yok. İstatistikler üzerinden baktığımda dünyanın dört bir tarafında okunduğumu görmek benim için büyük bahtiyarlık. Hele de Alaska’da hasta bakıcısı olarak çalışan Bulgar bir kadının yazılarımı okuyup Messenger üzerinden bana ulaşması beni hayretler içinde bıraktı. Açıkçası bu kadar yaygın bir okuma ağı beklemiyordum. Aslında size daha güzel şeylerden bahsetmek, zaten altında ezildiğiniz hayatın yüklerine karşı direncinizi yükseltmek isterdim ama ne var ki bataklıkta gül bitmez. Dostlarım, insanlar kötü. Maalesef kötü. Bunun sebebini Kabil’in Habil’i öldürmesi ve bu yüzden insanlığın geri kalanının Kabil’den çoğalmış olması olarak düşünmek pekâlâ mümkün. Ama bundan öte insanların kötülüğe hayır diyememeleri, diyecek cesaretlerinin olmaması ya da omurgasız olmalarından kaynaklanıyor. Daha güzel, daha iyi bir yaşam seçeneği varken, sevmek ve sevilmek varken insanları kötü olmaya iten sebep nedir, çözemedim. Hayatım ...
Devamı

DOYUMSUZ EVLAT NASIL YETİŞTİRİLİR?

                   Birkaç yıl önce bir AVM’de şahit olduğum olay günaşırı aklıma gelip duruyor. Aradan aylar hatta yıllar geçmesine rağmen o sahne zihnimde belirip kaybolur. Bir çocuğa ailesi akülü araba aldı. Hem de iki üç bin lira civarı ve kaliteli bir akülü arabaydı. Kırmızı, cip tarzı bir araba… Ben de tecessüsle çocuğun simasına baktım. O da ne! Zerrece mutluluk yoktu! Çocuğun hiçbir tepki vermemesine öfkelenen annesi, akülü arabayı otoparktaki araca kadar ite kaka götürdü. Ağzım açık bir vaziyette öylece onları izledim. O zaman bir köşeye oturup çocukluğuma üzüldüm. Aslında çocukluğuma üzülüp üzülmemem gerektiği noktasında dengesiz hislerim mevcut. İçinde yoğrulduğum yokluk kazanı, bazen canımı acıtırken bazen de beni mutlu eder. Hakikaten lezzet yoklukta. Mahrumiyet, her şeyden mutlu olabilme kapısının en gizemli anahtarı... O zaman küçük şeylerle mutlu olabiliyor insan. Yokluğun girdabında ...
Devamı

ACI BABA'YA HOŞ GELDİNİZ

    Friedrich Wilhelm Nietzsche’yi duydunuz ya da okudunuz mu bilmiyorum. Kendisi özetle hayatı acılardan ibaret görür. Bitmek tükenmek bilmez ağrıları vardır ve artık acıyla yaşamayı kabullenmiştir. Belki acılar belki de kullandığı büyük dozlu ağrı kesicilerin tesiriyle “yaşam felsefesi” üzerine epeyce düşünmüş ve yazmıştır. Yazdığı kitapları kendi parasıyla bastırmış ve dostlarına armağan olarak yollarken de kitap yolladığı için defalarca özür dilemiştir. Demek ki “okumama hastalığı” yalnız bir Türklere özgü değilmiş. Şimdi konuyu Nietzsche (Niçe)’den çiğ köfteye, oradan bizim köye, oradan da “Acılara yürüyorum, korkmuyorum.” düsturuna bağlayacağız. Bugün telefonuma gelen bir mesaj beni acılar üzerine yazmaya teşvik etti. Mesajı görünce önce kızdım sonra üzüldüm en sonunda da yazmaya karar verdim. Şu sıralar İsrail’in Gazze’de yaptığı apaçık bir soykırım var. Evleri yıkıp çocukları katleden Yahudi din devleti olan –özellikle din devleti olduğunu vurguladım-İsrail’e pek ç...
Devamı