HAYAT, ODAKLANDIĞIMIZ YERDİR



Çok eski zamanlarda adamın biri hayatın anlamını bulmayı kafaya koymuş. Gezmiş, tozmuş, araştırmış, sormuş ama bulduğu hiçbir cevap onu tatmin etmemiş. Tam ümidini kaybetmek üzereyken köyün birindeki adamlar ona,
“Şu karşıki dağın zirvesinde bilge bir adam yaşar. Git, ona sor. Senin sorularına ancak o cevap verebilir.”demişler.
Adam zorlu bir yolculuk ve tırmanış sonunda, bilge adamın konağına ulaşmış. Bilgenin konağı da gayet güzel ve gösterişli imiş. Hayatın anlamının ne olduğu merakıyla yanıp tutuşan adam hemen bilgeye hayatın anlamının ne olduğunu sormuş. Bilge,
“Sana bunun cevabını söyleyeceğim ama önce bir sınavdan geçmen lazım.”demiş.
Adam elbette merakını gidermek için her türlü zorluğa hazırmış. Bilge devam etmiş,
“Sana bir kaşık sıvı yağ vereceğim. Elinde bu yağ olduğu halde evimi gezip dolaşacaksın. Ama sakın ola ki yağı dökmeyesin.”demiş.
Adam, elinde yağ ile konağı gezip dolaşmış ve bilgeyle karşılaştıkları sofaya dönmüş. Bilge adam sormuş,
“Evimi dolaştın mı?”
Evet, cevabını alan bilge devam etmiş,
“Peki el dokuması halılarımın desenlerine dikkat ettin mi, üzerlerinde hangi şekiller var?”
Adam şaşkınlıkla,
“Hayır, dikkat etmedim.”
“Peki o halde, kitaplarım, kitaplığım, duvar resimlerimi inceledin mi?”
Adamın şaşkınlığı artmış,
“Ama ben yağ dökülür endişesi ile onlara hiç dikkat etmedim!”demiş.
Bilge adam, gayet sakin bir tavırla,
“Anladım, şimdi tekrar gez. Eşyalarımı iyice incele ki beni daha iyi tanıyabilesin. Yağı da sakın dökme.”demiş. Adam evi iyice gezip gördüğü pek çok şeyi bilgeye anlatmaya başlamış. Bilge,
“Çok güzel, gerçekten çok dikkatli bir inceleme yapmışsın.  Peki elindeki bir kaşık yağa dikkat ettin mi?”diye sormuş. Adamın gözleri fal taşı gibi açılarak,
“Eyvah, evi incelerken yağı unutmuşum. Yağ da dökülüp gitmiş.”demiş. Bilge, adamın konağa geldiği zamanki ilk sorusuna işte şimdi cevap vermiş,
“ Hayat odaklandığın yerdir. Ya tek bir noktaya bakar, hayatı orası sanırsın ya da görebileceğin tüm güzelliklerin ortasında durur; hayatı güzellikler içinde yaşarsın.”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BAŞIMA NELER GELDİ

  Kıymetli Okurlarım, siz de olmasanız derdimi yanacağım kimse yok. İstatistikler üzerinden baktığımda dünyanın dört bir tarafında okunduğumu görmek benim için büyük bahtiyarlık. Hele de Alaska’da hasta bakıcısı olarak çalışan Bulgar bir kadının yazılarımı okuyup Messenger üzerinden bana ulaşması beni hayretler içinde bıraktı. Açıkçası bu kadar yaygın bir okuma ağı beklemiyordum. Aslında size daha güzel şeylerden bahsetmek, zaten altında ezildiğiniz hayatın yüklerine karşı direncinizi yükseltmek isterdim ama ne var ki bataklıkta gül bitmez. Dostlarım, insanlar kötü. Maalesef kötü. Bunun sebebini Kabil’in Habil’i öldürmesi ve bu yüzden insanlığın geri kalanının Kabil’den çoğalmış olması olarak düşünmek pekâlâ mümkün. Ama bundan öte insanların kötülüğe hayır diyememeleri, diyecek cesaretlerinin olmaması ya da omurgasız olmalarından kaynaklanıyor. Daha güzel, daha iyi bir yaşam seçeneği varken, sevmek ve sevilmek varken insanları kötü olmaya iten sebep nedir, çözemedim. Hayatım ...
Devamı

DOYUMSUZ EVLAT NASIL YETİŞTİRİLİR?

                   Birkaç yıl önce bir AVM’de şahit olduğum olay günaşırı aklıma gelip duruyor. Aradan aylar hatta yıllar geçmesine rağmen o sahne zihnimde belirip kaybolur. Bir çocuğa ailesi akülü araba aldı. Hem de iki üç bin lira civarı ve kaliteli bir akülü arabaydı. Kırmızı, cip tarzı bir araba… Ben de tecessüsle çocuğun simasına baktım. O da ne! Zerrece mutluluk yoktu! Çocuğun hiçbir tepki vermemesine öfkelenen annesi, akülü arabayı otoparktaki araca kadar ite kaka götürdü. Ağzım açık bir vaziyette öylece onları izledim. O zaman bir köşeye oturup çocukluğuma üzüldüm. Aslında çocukluğuma üzülüp üzülmemem gerektiği noktasında dengesiz hislerim mevcut. İçinde yoğrulduğum yokluk kazanı, bazen canımı acıtırken bazen de beni mutlu eder. Hakikaten lezzet yoklukta. Mahrumiyet, her şeyden mutlu olabilme kapısının en gizemli anahtarı... O zaman küçük şeylerle mutlu olabiliyor insan. Yokluğun girdabında ...
Devamı

ACI BABA'YA HOŞ GELDİNİZ

    Friedrich Wilhelm Nietzsche’yi duydunuz ya da okudunuz mu bilmiyorum. Kendisi özetle hayatı acılardan ibaret görür. Bitmek tükenmek bilmez ağrıları vardır ve artık acıyla yaşamayı kabullenmiştir. Belki acılar belki de kullandığı büyük dozlu ağrı kesicilerin tesiriyle “yaşam felsefesi” üzerine epeyce düşünmüş ve yazmıştır. Yazdığı kitapları kendi parasıyla bastırmış ve dostlarına armağan olarak yollarken de kitap yolladığı için defalarca özür dilemiştir. Demek ki “okumama hastalığı” yalnız bir Türklere özgü değilmiş. Şimdi konuyu Nietzsche (Niçe)’den çiğ köfteye, oradan bizim köye, oradan da “Acılara yürüyorum, korkmuyorum.” düsturuna bağlayacağız. Bugün telefonuma gelen bir mesaj beni acılar üzerine yazmaya teşvik etti. Mesajı görünce önce kızdım sonra üzüldüm en sonunda da yazmaya karar verdim. Şu sıralar İsrail’in Gazze’de yaptığı apaçık bir soykırım var. Evleri yıkıp çocukları katleden Yahudi din devleti olan –özellikle din devleti olduğunu vurguladım-İsrail’e pek ç...
Devamı